Binnenkort verschijnt het Spiegelplafond als e-book. Is dat geen heuglijk nieuws? Dan kan iedereen 'm op de ipad lezen, of gewoon vanaf het computerscherm. Wat is die uitgever toch modern. Gelukkig heeft nog niemand gezegd dat het weer het zoveelste vrouwenboek is, maar ik zelf denk dat wel regelmatig. Helemaal als ik in de AKO of een dergelijk oord slenter en het ene wijvengeklets na het andere me toeschreeuwt: Koop mij! Ik ben leuk! Ik ben vlot en maak mezelf grappig belachelijk! Ik neem de halve wereld op de korrel en ben daarin spitsvondig en intelligent (want ik ben hoogopgeleid).
Reuzevermoeiend allemaal, en ik moet toegeven: het ergste is nog dat Het Spiegelplafond daar dan niet tussen ligt te piepen, maar gewoon in stilte de frustraties ondergaat die nu eenmaal bij het al dan niet in de AKO liggende boekleven hoort. Voor je het weet word je een e-book. Goedkoper, soms zelfs gratis, en vooral: virtueel.
Want een e-book is geen boek. Laten we even wel wezen. Het enige dat een e-book gemeen heeft met een echt boek, is dat je het kunt lezen. Maar is niet eens echt 'iets', het zijn nulletjes en eentjes, net zoals het overgrote deel van ons verdere leven zolangzamerhand.
Niks nieuws onder de zon. Ook voordat we online gingen was het leven een illusie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten