Ergens las ik de uitspraak 'vreemdgaan met je ex is geen vreemdgaan'. Dat houdt een wonderlijk idee van tijd in. Namelijk dat je nog steeds een relatie met je ex hebt, ook al ben je met een ander. Want anders was die ex geen ex.
Maar er valt ook nog een andere overtuiging in te bespeuren, namelijk dat het intieme contact dat je eenmaal met iemand hebt gehad, niet tot het verleden kan behoren. De verbinding is eens gemaakt en kan niet verbroken worden. Dus dat gaat verder dan zeg maar alleen het vleeslijke gebeuren. Je hebt je met iemand verbonden, in spirituele kringen zeggen ze dan dat je in elkaars energie hebt gezeten of iets dergelijks, en dat is voor eeuwig.
Dus als je 'het' dan nog eens, zeg tussen neus en lippen door, doet, dan is er niets aan de hand. Onzin natuurlijk. Want bedenk eenvoudigweg dat je partner hetzelfde zou doen met zijn of haar ex en klaar ben je met je spirituele verhaal.
Wonderlijk genoeg willen mensen zeker in dit opzicht altijd weer het wiel opnieuw uitvinden. Moet je in het leven soms alles ervaren om te kunnen zeggen 'dat je geleefd hebt'? Op een of andere manier moet het gevaar van tijd tot tijd worden opgezocht. Of het nu gaat om pilletjes slikken, bungyjumpen of gewoon eens keihard racen op de snelweg, die adrenaline moet soms gewoon even door de aderen. Is dat goed, is dat slecht? In onze wereld waar de tolerantie en desinteresse ook uit de oren puilt, is dat natuurlijk allemaal ok. Als je een ander er maar niet mee lastigvalt.
Dus gewoon niet zeggen thuis. Nix aan de handa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten