Aardig
Ja, aardig gevonden worden. Oef, wat kan dat doorslaggevend zijn voor de keuzes die je maakt, de dingen die je doet, de taal die je spreekt. Wat is dat toch?
Je hoort het iemand al zeggen: Ze is wel intelligent en mooi om te zien, maar helemaal niet aardig. Daarmee is de kous af en is de dame in kwestie afgeserveerd. Die aardigheid dient het groepsgevoel, de saamhorigheid, beschermt tegen de angst voor eenzaamheid en buitensluiten. Want dat is wel de grootste ramp: als je uit de groep wordt gegooid. Als iedereen net even de andere kant opkijkt als jij aan komt lopen. Als er niet naar je geluisterd wordt en je er maar wat sullig bij staat. Daar op het schoolplein, want ja, daar zijn we nu aangeland. Op dat niveau speelt dat hele aardigheidsgedoe zich af, daar is de oorsprong, de grond, de kern van de zaak. Daar gebeuren kennelijk zulke ingrijpende dingen dat die vaak het hele leven nog doorzeuren en -sijpelen en aan mening besluit ten grondslag liggen.
Niet aardig gevonden worden lijkt te betekenen: tot de eenzaamheid verdoemd zijn. Dan moet dat woord ‘aardig’ toch iets meer inhouden dan het woord op zichzelf doet vermoeden.
Meer lezen? Het Spiegelplafond
Geen opmerkingen:
Een reactie posten