Tijdens een van mijn trainingen Mindful Analysis was er een deelneemster die Het Spiegelplafond had gelezen. Zij had eerder al alles gelezen wat er aan feministische literatuur los en vast zit en complimenteerde me met een kribbig ondertoontje. Waarom? Omdat die vrouwen van vroeger weliswaar voor vrijheid pleitten, maar zelf dachten te kunnen voorschrijven hoe je je als vrouw moest opstellen. En daar kon zij niet tegen, ze had een hekel aan bazen. Tja, zo kun je het ook zien. Als anderen vechten, of nou ja, zich inzetten voor iets waarvan ze denken dat jij er gelukkiger van wordt, dan hoef je daar natuurlijk niet dankbaar voor te zijn. En, om je gerust te stellen: Het Spiegelplafond is niet zo'n boek.
Wel had deze dame veel te danken aan de vrouwen van 'vroeger' dat wil zeggen in de zestiger en zeventiger jaren. Want daarvoor had zij niet aan een training kunnen deelnemen, had zij dit niet kunnen bekostigen van een salaris dat zij zelf in een fulltime job had verdiend, waarin ze ook nogeens meerdere malen promotie heeft gemaakt. Ze was trouwens ook klaar met dat promotie maken en wilde nu 'iets leuks' gaan doen. Het Spiegelplafond als terugvalpreventie? Ach ja, waarom niet?
Mirjam Windrich
Geen opmerkingen:
Een reactie posten