Er zijn vrouwelijke, maar ook mannelijke filosofen die het woord nomadisch gebruiken voor een bepaalde manier van denken. En de vrouwelijke filosofen bedoelen dan het vrouwelijke denken dat beweeglijker en minder gestructureerd zou zijn dan het mannelijke. Denk aan al die venus- en marsverhalen die een paar jaar geleden in zo ongeveer ieder huishouden verslonden werden. Denk aan kaarten lezen en emoties en je bent er weer. Vrouwen zijn anders, dus moeten zij haast wel anders denken. Maar is dat wel zo? Mannen denken altijd aan seks, vrouwen denken altijd aan hun uiterlijk. Wat is het verschil? Mannen denken logisch omdat ze denken dat alle mannen dat doen, en zo verstaan ze elkaar. Vrouwen denken in emoties en dat soort vaagheden omdat alle vrouwen dat doen en omdat de mannen dat niet doen. Van oudsher. Historisch gegroeid. Iedere Boeddhist kan je vertellen dat je je kunt trainen in anders denken dan je doet. En vaak liefst nog in het afleren van dat denken, want dat creëert alleen maar ballast. Moraal van dit verhaal? Wij zijn allen nomaden en hebben de juiste weg nog niet gevonden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten